W sobotę rano, mąż obudził mnie słowami: " weź na spacer aparat".
Na dworze był niewielki mrozik, a na niebie świeciło słoneczko. Było cicho, ludzi mało, ja, pies i przyroda.





Pogoda w niedziele także sprzyjała spacerowi. Nie było mrozu, świeciło słońce, pojechaliśmy z mężem i psem w okolice poligonu ( nawet pocisk gdzież leżał).

Stary bunkier. Nigdy tu nie byłam.

W tle widać cukrownię i miasto.

Szliśmy po tych trawach, a błoto było okropne. Nie chcę mówić w jakich butach byłam. Skoro miał to być niedzielny spacer.....

Z drugiej strony tak mi niewiele trzeba do szczęścia, trochę "chabazi" i dusza się cieszy.